Spotkanie z kulturą krajów angielskiego obszaru językowego – online

Rozpoczynamy cykl pn. „Spotkania z kulturą krajów angielskiego obszaru językowego”, w którym będziemy przedstawiać interesujące wydarzenia i postacie rodem z Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Kanady i Australii.  Dołączone do tekstów linki do zdjęć, filmików, piosenek i słuchowisk (tzw. podcasty) pozwolą lepiej zrozumieć temat i poćwiczyć angielski.

Wielki Pożar Londynu – 1666 r./ The Great Fire of London

W historię każdej wielkiej metropolii wpisany jest rozdział wiążący się z jej zniszczeniem bądź to w wyniku wojny, bądź katastrofy naturalnej.
Stolica Anglii była w 1666 roku jednym z największych i najbogatszych miast w Europie. Jej ludność liczyła około pół miliona mieszkańców (dla porównania: w Krakowie mieszkało wtedy ok. 20 tys. ludzi). Londyn, jak każde miasto wtedy, miał swoje problemy. Przede wszystkim, miasto zbudowane było bez żadnego planu. W jego zabudowie przeważały domy drewniane, często wielopiętrowe, nierzadko pokryte strzechą, niezwykle blisko siebie położone wraz z warsztatami: kuźniami czy piekarniami, które niosły ryzyko zaprószenia ognia. Miasto w tym czasie przypominało ogromną i gęsto zabudowaną wieś bez kanalizacji, z wszędobylskim brudem, problemem z dostępem do czystej wody i, co za tym idzie – niskim poziomem higieny i częstymi chorobami.

W latach 1665-66 Londyn nawiedziła wielka epidemia dżumy, w wyniku której śmierć poniosło około 100 tysięcy ludzi.  Miasto, które dopiero co podźwignęło się z jednego nieszczęścia, wpadło w drugie.

W niedzielną noc 2 września 1666 roku, w piekarni należącej do Thomasa Farrinera na ulicy Pudding Lane wybuchł pożar. Z powodu silnego wiatru i łatwopalnej konstrukcji budynków ogień w piorunującym tempie rozszerzył się na całe miasto. Do szybkiego rozprzestrzenienia się ognia przyczyniła się także susza, która trwała w Anglii od poprzedniego roku.

Pożar trwał przez trzy dni, rozprzestrzeniając się do wtorku 4 września na całą centralną część Londynu i wychodząc poza mury miejskie. Wieczorem tego dnia wiatr ustał, co zatrzymało płomienie. W środę udało się zlokalizować ognisko pożaru, i do wieczora udało się ugasić ogień.

Krajobraz po pożarze był katastroficzny. W wyniku pożogi zniszczonych zostało ponad 13000 budynków i 87 kościołów (w tym Katedra Św. Pawła), co równało się 2/3 powierzchni miasta. Według oficjalnych danych w ogniu zginęło jedynie 6 osób, co wydaje się mało prawdopodobne. Być może liczba ta dotyczy bogatych mieszczan, a nie bierze pod uwagę biedoty, wśród której mogło być dużo ofiar. Inna możliwość jest taka, że brano pod uwagę jedynie znalezione ciała.

Natychmiast po ugaszeniu pożaru, rozpoczęły się poszukiwania winnych. „Kozłem ofiarnym” stał się francuski zegarmistrz Robert Hubert, który najpierw podawał się za  agenta papieża, który celowo wywołał pożar w Westminsterze, a następnie zmienił zeznania i twierdził, że podpalił piekarnię na Pudding Lane. Francuz został osądzony pomimo wyraźnych u niego objawów choroby psychicznej, a następnie powieszony. Po egzekucji ustalono, że przybył do Londynu dopiero 4 września, gdy pożar rozpanoszył się na dobre.

Niektórzy wierzą, że jedną z dobrych stron pożaru było wyginięcie większości londyńskich szczurów, które były odpowiedzialne za epidemię dżumy. Faktem jest, że po pożarze zaraza ustała, a dżuma już nigdy więcej nie pojawiła się w Anglii.

Plan odbudowy Londynu spoczął na barkach wybitnego architekta Sir Christopher Wren, który opracował ambitny projekt w oparciu o pochodzący jeszcze z okresu średniowiecza plan ulic. Ulice  znacznie poszerzono, a nowe budynki stawiano przede wszystkim z cegły i innych trwałych materiałów, powiększając odstępy pomiędzy domami. Architekt doprowadził do odbudowy m. in. Katedry Św. Pawła (zbudowanej praktycznie na nowo, a trwało to 35 lat!) oraz budowy 50 innych kościołów.

Poniżej umieszczamy linki do trzech krótkich wersji filmowych na temat „Great Fire of London” (dwie pierwsze wersje to kreskówki) dla trzech grup uczestników.

  1. Dla grup V i VI (zajęcia we wtorki i środy 17.30 – 19.00),
    wersja w formie kreskówki, łatwa i przyjemna bez użycia czasu przeszłego https://www.youtube.com/watch?v=wBaC_WmNPko oraz piosenka „London’s Burning”: https://www.youtube.com/watch?v=5Atpbo3wOts
  1. Dla grup II, III i IV (zajęcia we wtorki, środy i czwartki 16.00 – 17.30),
    wersja łatwa i przyjemna z użyciem czasu przeszłego https://www.youtube.com/watch?v=Er3GKw8Z3R4 oraz piosenka „London’s Burning”:  https://www.youtube.com/watch?v=5Atpbo3wOts
  1. Dla grupy I (czwartki 17.30 – 19.00)
    https://www.youtube.com/watch?v=0ed6lNl453E – plus animated story below: https://www.youtube.com/watch?v=2uWPblIrgAQ song „September 1666”  – https://www.youtube.com/watch?v=Dv_GWN-Qc94

Finally, English version for intermediate students

Key Facts about the Great Fire

  • 5 – the number of days that the fire burned
  • 2/3 – the amount of the city that was consumed by the fire
  • one and a half miles – the length of the area affected by the fire
  • 1,700 °C – the approximate height of the temperature in Pudding Lane based upon fragments of melted pottery excavated there. At this temperature, even stone will melt.
  • 6 – the number of human lives that were lost in the Great Fire
  • 25% – the proportion of citizens who never returned to London following the Great Fire
  • 13,200 – the number of houses destroyed
  • 87 – the number of parish churches destroyed
  • 1 – the number of people officially tried and executed as responsible for the fire. His name was Robert Hubert. He was innocent, however.
  • 35 – the number of years they needed to rebuild St. Paul’s Cathedral.
  • The cost of the fire was estimated to be £10 million at a time when London’s annual income was only £12,000.

In 1666 there was no organised fire brigade. Firefighting was very basic with little skill or knowledge involved. Leather buckets, axes and water squirts were used to fight the fire – but had little effect.

Lucyna Urbańska